Als ik niet mag zijn wie ik ben, mag ik dan bij jou …

Het zou een tekst van Dirck Volkertszn. Coornhert kunnen zijn. Hij moest vaak vluchten voor zijn denkbeelden. Eerst voor de Spanjaarden. Daarna voor onverdraagzame stadsbestuurders en predikanten. Gouda was liberaal in de tijd van de reformatie. Coornhert mocht bij ons komen schuilen. Hier kon hij zeggen wat hij wilde en kon hij laten drukken wat hij wilde. Als voorstander van verdraagzaamheid en gewetensvrijheid heeft hij veel invloed op Willem van Oranje gehad en daarmee op onze grondrechtbeginselen. Hij stierf op 29 oktober 1590 in zijn huis op Oosthaven 17.

Hij is geen Gouwenaar van geboorte en dus geen zoon van onze stad, maar wel een vader van het tolerante gedachtegoed dat hij vanuit hier mocht uitzaaien.

Als ik niet mag zijn wie ik ben, mag ik dan bij jou …

Kan ook een tekst zijn, die ons oproept om slachtoffers van een niet tolerant regiem te laten schuilen en daarbij te herdenken hoe we tijdens de Tweede Wereldoorlog maar zeer beperkt in staat zijn geweest onze stadgenoten bij ons te laten schuilen.

In 1948 bij de onthulling van het monument aan het stadhuis, dachten we 127 Joodse en 133 niet-Joodse medeburgers te herdenken. Na grondige studies aan het begin van dit millennium weten we dat het er meer zijn, veel meer zelfs! Het zijn 389 Joodse slachtoffers, die vermoord werden en 134 niet-Joodse medeburgers, die ook de dood vonden.

Als ik niet mag zijn wie ik ben, mag ik dan bij jou …

Is ook een trendbreuk. Niet meer het bestrijden van het kwaad zoals Sint Joris de draak vernietigde, maar vooral het alert zijn op tekenen van groei van kwalijke zaken. Het is een oproep ons vooral te richten op het bijdragen aan het goede, bijdragen aan een meer tolerante samenleving met langere lontjes. Zo stellen we een oorlog uit en heel misschien schaffen we hem zo doende wel af.